Hier ben ik weer met meer weer! Het is nog altijd warm, ongeveer zo’n 30° met een zomers briesje. Na de middag wordt het licht bewolkt, maar de temperaturen zullen de hoogte ingaan. Let op, omdat we omgeven zijn door water, kan het zijn dat de warmte zeer drukkend en vochtig is. Tijdens de nacht koelt het amper af, dus laat zeker je ventilator aanstaan. Tot zover de zever aan het begin van mijn bericht (wees gerust, er volgt nog zever genoeg). Zoals jullie hier wel uit kunnen afleiden, vind ik het hier nog altijd superwarm! Het is leuk om in de zon te zitten (liever dat dan sneeuw), maar soms is het toch echt iets té! Ik weet het, voor de achterblijvers lijkt dit echt een luxeprobleem.. And to be quite honest, dat is het ook! Maar ik zal over andere dingen praten, zodat jullie niet te jaloers moeten worden.
Jaja, vandaag ben ik hier al 3 weken. Aan de ene kant denk ik soms dat ik hier nog maar net ben, maar aan de andere kant denk ik dan dat ik hier al maanden ben. De kou in België lijkt al zo ver weg, maar ik ben nog niet helemaal aangepast aan het leven hier, hoewel het goed begint te komen. Deze week stond vooral in het teken van de stage in orde krijgen, dat was een prioriteit voor ons. Het begon op maandag, met het bezoek van Mevr. Meysman. Tegen vrijdag was alles al zo goed als in kannen en kruiken. Ik had een afspraak met Desi geregeld om 10u. Ze had al samen gezeten met Mevr. Meysman en er waren al enkele afspraken gemaakt. Het belangrijkste punt is dat onze stage herleid is naar 2 dagen in de week, in plaats van 4 (what a relief). Een tweede punt is dat onze stage loopt tot 8 mei. Op die manier hebben we toch nog iets aan onze extra weken die we geboekt hebben en zijn we dus volledig vrij om te gaan en staan waar we willen vanaf 8 mei. Dus bij deze: jullie weten het als eerste, want Artevelde is nog niet op de hoogte van deze beslissingen, aangezien we nog enkele kleine details moeten vastleggen (zoals onze stage bij het NAAM/Avila).
Eindelijk, het heeft lang genoeg geduurd, maar we mogen onszelf terug onder de levenden rekenen. Vorige week woensdag is het internet uitgevallen hier op school en na enkele lange dagen (ja, ik mis jullie allemaal.. De één met elke kogel tot nu toe en de ander mis ik gewoon echt) kunnen we eindelijk terug contact hebben met de andere kant van de wereld. Tijd dus om al mijn avonturen van de afgelopen week eens neer te schrijven.
Veel mensen gaan het graag horen, we hebben jullie lang genoeg jaloers gemaakt met al onze “vrije tijd” (want echt, jullie hebben een verkeerd beeld). Vanaf deze week is het gedaan, we moeten er harder in vliegen dan een vogel die echt heel hard vliegt! Tot nu toe hebben we enkel les gevolgd (en ingehaald, want de lessen waren hier al 4 weken bezig zoals jullie weten), maar aan dat goed leven komt een einde.
Jaja, het werk begint te komen. Waar we de eerste weken alles op het gemakje konden/moesten (want ja, er was niks geregeld) doen, worden we nu volledig ondergedompeld in de stage. Twee voormiddagen lesgeven, één volle dag werken in het Nationaal Archief en vier namiddagen les volgen, een mens zou er zot van worden. Reken daar nog eens bij dat we examens hebben in de week van 9 maart en ook nog eens vriendelijk zijn uitgenodigd bij de immigratiedienst omdat we anders als echte sans-papiers gaan leven vanaf 25 april en ik moet u niet wijsmaken dat we van het één naar het ander vliegen.