Eindelijk was het zo ver! Vandaag vertrokken we naar Cuba! Om 2u ’s nachts gingen we Michiel ophalen bij hem thuis om door te rijden naar Schiphol. Annelien en Tom waren gisterenmiddag al doorgegaan en kozen ervoor om te overnachten in de Ibis Budget. Tom zijn papa moest immers ook op Schiphol zijn, en dan is het maar net zo handig om al mee te gaan.

Na enkele fantastische dagen in Havana is het vandaag tijd om de deur van casa Guantanamera achter ons dicht te trekken en het avontuur tegemoet te gaan. Dat avontuur begint al direct in de badkamer als we cucaracha numero tres spotten. Waar blijven die toch van komen? We weten het niet, maar we hebben nu toch al genoeg huisdiertjes gehad, vinden we. We eten ons laatste ontbijt in Havana terwijl we uitkijken op ons eigen “aquarium” (zo een lichtbak met nepvissen, but hey, het is wat het is). Nairobis komt tegen 8u naar de casa om de sleutel in ontvangst te nemen. Ze weet ons te zeggen dat er hier normaal nooit kakkerlakken zijn, en dat het komt omdat er niet gerookt werd terwijl wij in de casa zaten. Dus, voor al wie naar de casa wil komen, je mag er zeker van zijn dat het probleem opgelost wordt! Rudy is ondertussen een taxi aan het zoeken voor ons, maar dat is niet evident, want iedereen is nu op weg naar zijn werk en alle taxi’s zijn bezet.

<<Deze blog zit vast in de post en wordt nog geschreven>>

<<Deze blog zit vast in de post en wordt nog geschreven>>

Vandaag stond er een klassieker op het programma: paardrijden in Viñales. Michiel en ik wilden vorig jaar heel graag paardrijden in Bryce Canyon, maar hij werd toen zodanig ziek dat dat onmogelijk kon doorgaan. We waren dus des te enthousiaster toen we zagen dat je de Viñales vallei best te paard bezoekt.