Heel binnenkort kunnen jullie hier al onze reisverhalen lezen!
Eindelijk is het zo ver! Ons eerste echte bericht op onze blog! We zijn hier nu al een paar dagen en zijn ondertussen toch al redelijk ingeburgerd. Het is hier vooral heel warm en vochtig, maar we zijn nog niet gesmolten ;). We willen jullie graag op de hoogte stellen van onze avonturen tot nu toe.
Eindelijk een nieuwe update! Woensdag gingen we op daguistap naar Xalapa, een grote studentenstad op 2 uur van Misantla. We gingen met de bus.Hier is het zo dat je de kaartjes de dag op voorhand ook kan kopen, en iedereen krijgt plaatsen toegewezen. Wij hadden plaatsen 5 en 6, ideaal dus. Maar helaas, ons raampje stond open en we kregen het niet dicht… Na een uur te zitten bibberen in de koude lucht (bergen!) wisselden we van plaats. Michiel probeerde nog eens of hij het raampje toch niet dichtkreeg, en jullie raden het al: het schoof doodleuk dicht met de minste moeite. Bah, daar had ik dus eerst een uur voor in de kou gezeten! Nuja, het was in ieder geval opgelost. Het is hier een bergachtige omgeving, dus de haarspeldbochten waren niet van de poes :). Maar o wat een prachtig landschap! Veracruz wordt gezien als de bloemenstaat en je merkt echt dat het de groene long van Mexico is!
Jullie worden verwend vandaag, want hier is al direct een tweede update! Nu we onze handen aan een computer hebben gekregen, moeten we er van profiteren, natuurlijk.
Hier is het de gewoonte dat het eind van het schooljaar overal uitbundig wordt gevierd, dat noemen ze de ‘Clausura’. Een ander Mexicaans fenomeen is het feit dat ze iedere graduación vieren, en ze beginnen in de kleuterklas. Alle andere klasjes moeten dan ook een optreden doen en Cesarín dus ook. Natuurlijk gingen we kijken! De ceremonie was heel formeel, en Johan vertelde ons dat dit altijd het geval is. Ze beginnen met het groeten van de vlag (alle leerlingen doen dit trouwens op maandagochtend), vervolgens zingt men het volkslied van Mexico en daarna de hymne van Veracruz. Daarna was het dan tijd voor de optredens. Cesarín mocht voorop lopen tijdens zijn optreden en hij stal echt de show met een echte knieval op het einde. Daarna keken we nog even naar de ‘afgestudeerden’ en toen was het al afgelopen. Toch was het echt de moeite waard, en alweer een typisch Mexicaanse ervaring die we mochten meemaken. Het hoeft waarschijnlijk niet gezegd dat de graduación van de lagere school en de middelbare school met dezelfde flair gevierd worden!
Ok, aangezien het hier bij ons nu 8 u ’s avonds is, dachten we dat het een goed idee zou zijn om ook onze update van vandaag te doen.
Vanochtend was het tijd voor een nieuw partijtje volleybal. Deze keer was het thuis (in Misantla, dus). Michiel werd deze keer al veel meer in het team opgenomen en hij kreeg al veel meer ballen gepasst. Ze hadden al veel meer vertrouwen in zijn spel. En het heeft geloond, want we hebben gewonnen! Profe Arturo, die ons zo een beetje onder zijn hoede heeft genomen als het op de volleybal aankomt, vertelde me dat ik bij de ploeg mocht gaan zitten, omdat wij er ook deel van uitmaken. Al dat gesupporter heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen, want Michiel scoorde zelfs de matchbal! O ja, iedereen ging uit zijn dak :D! En wat was ik trots ;)!