Die wekker was er natuurlijk supersnel. Ik maakte Michiel eventjes wakker om hem zijn volgende dosis medicijnen te geven, waarna hij prompt weer in slaap viel. Goed zo, de dokter had namelijk veel rust voorgeschreven. Ikzelf begon aan mijn dag. Ik sprong snel in de douche en schreef een briefje voor Michiel dat ik boodschappen gaan doen was. Ik sloop heel zachtjes buiten en kon eraan beginnen.

De wekker liep vanochtend geen moment te vroeg af. Begrijp me niet verkeerd, we hadden zàlig geslapen (en natuurlijk ook weer veel te kort), maar onze asbak viel toch nog steeds tegen… Laat ons hopen dat dat extra zuiveringssysteem een mirakel verricht! Anyway, op zich zijn we niet zo moeilijk en in een mum van tijd waren we alweer klaar voor een dag boordevol magie. Als ik gisteren al enthousiast was, dan vandaag wel helemaal! Magic Kingdom, here we come!

Na een zalige nacht in de zachte bedjes van de Avalon Lodge, was het alweer tijd om te vertrekken (insert *aww*), want Yosemite ligt op ons te wachten. Spijtig dat we hier niet wat langer kunnen blijven, want Lake Tahoe is echt wel enorm mooi! Eerst nog snel het continental breakfast meepikken (klein continentje, dat wel) en dan de weg op! Vandaag mocht ik Beast proberen temmen! Het was namelijk de eerste keer dat ik met een automatic zou rijden. De reistijd naar Yosemite is ongeveer 5 uurtjes. Ik moet zeggen, dat rijden met een automatic gaat beter dan gedacht. Ik heb maar één keer vol op de rem gestaan, dus dat viel mee! Het enige wat ik echt moet afleren, is willen schakelen. Ik heb meer dan eens in neutral gelegen. Magalie heeft de toestemming gekregen om mij slaag te geven als ik wil schakelen, dus als ik in het ziekenhuis beland, jullie weten wie de dader was!

Vandaag ging de wekker dus om 6 uur. Michiel besloot om mee op te staan. Al snel zaten we op ons terras geïnstalleerd (ah ja, wat is anders het nut om een terras met zo’n prachtig uitzicht te hebben?). Ik had er gisteravond even over getwijfeld om toch naar het groot uitkijkterras te gaan (ook wel bekend als ‘John Wayne Lookout’, maar besliste toch om op mijn eigen terrasje te blijven. We hadden een prachtig zicht op de zonsopgang, dit hotel was z’n geld meer dan waard! Plots was er wel iemand die het nodig vond om ergens te gaan zitten waar dat officieel niet mocht, en die plaatste zich knal in ons gezichtsveld en werd zo een silhouet tegen de zon. Dat was minder… Ik begrijp gerust dat die dat een perfecte locatie vond om van de zonsopgang te genieten, maar dat zijn de daarvoor voorziene plaatsen ook. En dat hij snel een foto zou willen nemen, tot daar aan toe. Maar hij bleef echt zitten tot het spektakel bijna gedaan was, en dat was toch wel een beetje jammer… Nuja, we lieten het niet aan ons hart komen en genoten met volle teugen. Met Michiel ging het trouwens ook best goed! Om half 7 kreeg hij dan zijn pilletje en tegen 10 voor 7 kropen we nog even onder de wol (nuja, lakens dus).

Vandaag ging de wekker om half 8, want we hadden een belangrijke afspraak. Het waren namelijk onze laatste uurtjes in San Franciscio, maar alvorens we op gepaste wijze afscheid konden nemen, moesten we eerst onze rental car gaan ophalen. Ah ja, een roadtrip zonder auto is nu eenmaal niet helemaal hetzelfde :). Om half 9 stonden we bij Alamo, waar ze ons alweer schitterend van dienst waren. Een gps en een extra road assistance verzekering later (hebben we zéker nodig – je weet maar nooit) mochten we dan eindelijk richting parkeergarage om onze auto op te halen. Spannend! Antoinette stond ons al vol ongeduld (en talloze weginstructies) op te wachten. En nog beter; ook de sleutel van onze car voor de komende 3 weken had ze in haar handen. Hij stond trouwens al klaar. We kregen een grijze JEEP ter beschikking, volgens hun klassering een ‘small SUV’; wàt een machine!! We hebben hem dan ook direct met veel liefde ‘Beast’ gedoopt! En ik had geluk, want Michiel heeft nog nooit met een automatic gereden, en zag dat ook niet direct zitten in San Francisco, dus mocht ik achter het stuur plaatsnemen (toegegeven, je zag me bijna niet zitten, maar dat zou mij niet tegenhouden!). We hadden origineel gepland om nog eens langs de Castro-wijk te passeren, maar beslisten nu toch maar om direct onze andere must do’s te vertrekken.