Eindelijk is het zo ver! Ons eerste echte bericht op onze blog! We zijn hier nu al een paar dagen en zijn ondertussen toch al redelijk ingeburgerd. Het is hier vooral heel warm en vochtig, maar we zijn nog niet gesmolten ;). We willen jullie graag op de hoogte stellen van onze avonturen tot nu toe.

In Charles De Gaulle vertrok onze 11.30 u durende reis richting Ciudad de México. Wat een spannend moment! Het leuke was dat we de hele tijd het donker voorbleven, dus pas toen we om 23 u lokale tijd (dat wil dus zeggen om 6 u zaterdagochtend bij jullie daar in België) onze bus namen richting Misantla werd het donker. Dit was zeker en vast de langste dag die we ooit meemaakten, aangezien de busrit ook nog eens 7 uur duurde! Om half 7 (Mexican time) konden we dan éindelijk ons appartement verkennen. Goedgekeurd!

Na een kleine rustpauze zijn we zaterdagavond naar Colipa gegaan zodat Michiel samen met de lokale volleybalploeg van Misantla de halve finale kon spelen. Jammer genoeg hebben ze verloren… En néé, het lag niet aan de buitenlander ;). Na de match hadden we onze eerste echte Mexicaanse ervaring toen profe Arturo iedereen trakteerde op taco’s in één van de ettelijke taquerías.

Zondag trokken we voor het eerst alleen de stad in. Nu moeten jullie weten dat Misantla helemaal niet toeristisch is, dus jullie kunnen je wel voorstellen dat we veel aandacht trokken. Nu weten we hoe het voelt om beroemd te zijn! Na een snelle hap in de Sopa (onze vaste stek voor de komende maand om te lunchen) zijn we samen met Ivette en co. naar hun rancho gaan kijken. Zondagavond hadden we een gezellig dinertje met profe Arturo en zijn gezin en stond er échte Mexicaanse PIZZA op het programma. Juist ja, pizza! Maar hij was heel lekker…

Maandagochtend hebben we voor het eerst kennis gemaakt met een klein dorpsschooltje. We zagen de kindjes oefenen voor hun ‘clausura’, het einde van het schooljaar. Dat wordt hier uitbundig gevierd met optredens waarop heel de familie uitgenodigd is. Vervolgens hebben we de kinderen dan in twee groepen opgedeeld. ‘Profe’ Michiel leerde hen hoe ze moeten badmintonnen en ik werd al snel gebombardeerd tot ‘Maestra’ wanneer ik gezelschapspelletjes speelde met hen. Het was echt een leuke ervaring en we kunnen niet wachten tot we beginnen met de echte cursus! De leerlingen waren echt énorm enthousiast, en bijgevolg wij ook! ’s Avonds kregen we bezoek van een paar nichtjes en een neef van Cesar, de man van Hanna, en onrechtstreeks degene die ervoor gezorgd heeft dat Ivette hier het grootste deel van het jaar doorbrengt. Haar schoonzoon, dus! Het was erg gezellig en een zeer goede oefening voor ons Spaans.

Vandaag zijn we gaan zwemmen in een plaatselijke rivier in La Villa, een klein dorpje op een half uurtje rijden van Misantla. Echt een mooi stukje ongerepte natuur! Het was net alsof we in ‘The Blue Lagoon’ meespeelden! Zeker en vast voor herhaling vatbaar. En nu hebben we éindelijk een internetcafé gevonden dat open is en zijn we dus aan het schrijven. Dit is dus een korte samenvatting van onze eerste dagen in het exotische Mexico. Binnenkort krijgen jullie zeker een update, maar wanneer kunnen we niet met zekerheid zeggen, want we zijn hier in het Zuiden hé; alles wordt hier ‘aurito’ (= binnenkort) gedaan, en je weet nooit wanneer iets open is. Maar ongetwijfeld;

¡HASTA LUEGO!

Abrazos,

Michiel & Magalie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.