Jaja, vandaag ben ik hier al 3 weken. Aan de ene kant denk ik soms dat ik hier nog maar net ben, maar aan de andere kant denk ik dan dat ik hier al maanden ben. De kou in België lijkt al zo ver weg, maar ik ben nog niet helemaal aangepast aan het leven hier, hoewel het goed begint te komen. Deze week stond vooral in het teken van de stage in orde krijgen, dat was een prioriteit voor ons. Het begon op maandag, met het bezoek van Mevr. Meysman. Tegen vrijdag was alles al zo goed als in kannen en kruiken. Ik had een afspraak met Desi geregeld om 10u. Ze had al samen gezeten met Mevr. Meysman en er waren al enkele afspraken gemaakt. Het belangrijkste punt is dat onze stage herleid is naar 2 dagen in de week, in plaats van 4 (what a relief). Een tweede punt is dat onze stage loopt tot 8 mei. Op die manier hebben we toch nog iets aan onze extra weken die we geboekt hebben en zijn we dus volledig vrij om te gaan en staan waar we willen vanaf 8 mei. Dus bij deze: jullie weten het als eerste, want Artevelde is nog niet op de hoogte van deze beslissingen, aangezien we nog enkele kleine details moeten vastleggen (zoals onze stage bij het NAAM/Avila).

Eindelijk, het heeft lang genoeg geduurd, maar we mogen onszelf terug onder de levenden rekenen. Vorige week woensdag is het internet uitgevallen hier op school en na enkele lange dagen (ja, ik mis jullie allemaal.. De één met elke kogel tot nu toe en de ander mis ik gewoon echt) kunnen we eindelijk terug contact hebben met de andere kant van de wereld. Tijd dus om al mijn avonturen van de afgelopen week eens neer te schrijven.

Veel mensen gaan het graag horen, we hebben jullie lang genoeg jaloers gemaakt met al onze “vrije tijd” (want echt, jullie hebben een verkeerd beeld). Vanaf deze week is het gedaan, we moeten er harder in vliegen dan een vogel die echt heel hard vliegt! Tot nu toe hebben we enkel les gevolgd (en ingehaald, want de lessen waren hier al 4 weken bezig zoals jullie weten), maar aan dat goed leven komt een einde.

Jaja, het werk begint te komen. Waar we de eerste weken alles op het gemakje konden/moesten (want ja, er was niks geregeld) doen, worden we nu volledig ondergedompeld in de stage. Twee voormiddagen lesgeven, één volle dag werken in het Nationaal Archief en vier namiddagen les volgen, een mens zou er zot van worden. Reken daar nog eens bij dat we examens hebben in de week van 9 maart en ook nog eens vriendelijk zijn uitgenodigd bij de immigratiedienst omdat we anders als echte sans-papiers gaan leven vanaf 25 april en ik moet u niet wijsmaken dat we van het één naar het ander vliegen.

Ja lap, het is officieel! We zijn sans-papiers… Toch volgens de immigratiedienst. Allow me to explain. Op dinsdag trokken we vol goeie moed en met al onze papieren voor het verlengd verblijf richting de mortiersweg, niet ver van het KAP, waar de immigratiedienst was. We kwamen binnen in een grote zaal, waar je je moest registreren. Net zoals bij de Renmans mochten we dan een papierke nemen en konden we ons gaan zetten. Het enige verschil met de Renmans is dat ik hier niet met een kilo gekapt ga buiten komen (denk ik toch). Een half uurtje later mocht Lieselot langsgaan bij de vriendelijke mevrouw om alles te regelen. Het bleek al snel dat de mevrouw er vriendelijker uitzag dan ze echt was. Er was een probleem en dus ik ging ook eens luisteren, aangezien ik in hetzelfde schuitje zat. Blijkbaar is de wetgeving veranderd en moeten we een visum aanvragen vanuit België als je wil studeren in Curaçao. Oops! Guess what we didn’t have!? Uiteindelijk konden we hen overtuigen om te bellen naar Elica, de coördinator van Student Affairs op de UoC. Na een goed kwartiertje te zitten luisteren op een ingewikkeld papiaments gesprek (ik begreep er de ballen van), kregen we dan toch te horen dat we onze aanvraag mochten indienen. Elica was niet op de hoogte van de verandering in de wetgeving en de immigratiedienst op de luchthaven blijkbaar ook niet, anders waren we niet in het land binnen geraakt. Anyway, waar het op neer komt: we hebben onze aanvraag ingediend en we hebben momenteel een papiertje waarop staat dat de aanvraag is ingediend, maar dat dit ons niet het recht geeft om op Curaçao te verblijven. Ik kan dus zeggen dat ik minstens een weekje als illegaal heb geleefd. Laat ons nu hopen dat de aanvraag wordt goedgekeurd (met mijn strafblad kan dat nog eens voor problemen zorgen).