Na maanden van plannen was het dan éindelijk zo ver; vandaag stond het Disneyland Resort in Anaheim op onze agenda! Joepie!!! Zoals de meeste onder jullie waarschijnlijk wel weten, ben ik een grote Disney fan. Het spreekt dan ook voor zich dat ik een bezoekje aan het allereerste, originele Disneyland park niet kon laten liggen tijdens onze California Roadtrip. Gelukkig is Michiel ook fan, en kent hij mij ondertussen ook al goed genoeg om te weten dat dit heel belangrijk voor mij was! Dit deel van onze reis was dan ook zowat het eerste dat gepland werd. Uiteindelijk beslisten we om 3 dagen in het park te vertoeven (Kleine head´s up; dat betekent dus dat de volgende 3 posts ook over The Happiest Place On Earth zullen gaan!) en de parkhopper-optie aan onze tickets toe te voegen. Voor de leken onder jullie (verstaanbaar, niet iedereen kan zo’n Disneyliefhebber zijn); dit betekent dat we op één dag verschillende parken kunnen bezoeken. Dat is vooral handig als één park vroeger dicht gaat dan het andere, of als je tussendoor verschillende attracties wil doen die in meerdere parken verspreid liggen. Dit lijkt mij wel voldoende achtergrond info, de rest van de uitleg krijgen jullie later. Off we go!

Under the sea
Under the sea
Darlin’ it’s better
Down where it’s wetter
Take it from me

Ok, het is misschien iets van Disney, maar het is de beste beschrijving voor de dag die komt. Vandaag staat Sea World op de planning. Wat shows meepikken, attracties doen en dan misschien nog eens naar het strand erna (want ja, die 4 bikini’s van Magalie moeten toch ooit eens gebruikt worden). Na een zalige nacht gaan we op ons gemakje richting downtown San Diego en een klein half uurtje later staan we voor de poort van Sea World. Nog snel eventjes aanschuiven voor ons ticket en daarna zijn we er klaar voor! Terwijl we staan aan te schuiven, zien we wel nog een deal op de schermen passeren. Voor $30 extra kan je een hele dag om het uur een maaltijd en een drankje in de restaurants halen, mag je iedereen voorsteken in de rij en krijg je ook priority seating voor alle shows. Voor één van de eerste keren denken we dat die deal echt wel een deal is en we nemen dus elk zo’n pakketje. En laat ik het jullie nu al zeggen: het is het zeker waard, die $120 in plaats van $90.

Na onze avonturen in de Grand Canyon was het dan alweer tijd om samen met Beast andere oorden op te zoeken! Bestemming van de dag: San Diego! Easy trip zou je denken, maar we zouden er al snel zo’n 8u over doen als alles perfect verloopt en als we in één trok zouden doorrijden. Helaas pindakaas valt dat tweede stuk al in het water, want enkel rijden is naturlijk wat saai, dus kozen we ervoor om vandaag ook eventjes very historic te wezen en een stukje van de Route 66 af te rijden.

Om half 1 ging de wekker dan om Michiel zijn medicijnen te geven. Hij voelde zich wel ok. Daarna snel weer wat proberen slapen (pfff; het was er wàrm – ook al koelt het er ’s avonds echt snel af, die warmte zit natuurlijk binnen) om dan om half 7 de volgende dosis te geven. De ‘echte’ wekker ging vandaag af om 8 uur.

Vandaag ging de wekker dus om 6 uur. Michiel besloot om mee op te staan. Al snel zaten we op ons terras geïnstalleerd (ah ja, wat is anders het nut om een terras met zo’n prachtig uitzicht te hebben?). Ik had er gisteravond even over getwijfeld om toch naar het groot uitkijkterras te gaan (ook wel bekend als ‘John Wayne Lookout’, maar besliste toch om op mijn eigen terrasje te blijven. We hadden een prachtig zicht op de zonsopgang, dit hotel was z’n geld meer dan waard! Plots was er wel iemand die het nodig vond om ergens te gaan zitten waar dat officieel niet mocht, en die plaatste zich knal in ons gezichtsveld en werd zo een silhouet tegen de zon. Dat was minder… Ik begrijp gerust dat die dat een perfecte locatie vond om van de zonsopgang te genieten, maar dat zijn de daarvoor voorziene plaatsen ook. En dat hij snel een foto zou willen nemen, tot daar aan toe. Maar hij bleef echt zitten tot het spektakel bijna gedaan was, en dat was toch wel een beetje jammer… Nuja, we lieten het niet aan ons hart komen en genoten met volle teugen. Met Michiel ging het trouwens ook best goed! Om half 7 kreeg hij dan zijn pilletje en tegen 10 voor 7 kropen we nog even onder de wol (nuja, lakens dus).