Following the stars

Geschreven door Michiel op 24 juli 2016

Rise and shine! Het zonnetje zit er nog maar net door, of wij zijn alweer wakker en klaar voor een nieuwe dag! Vandaag is het tijd om de celebrities achterna te gaan, te beginnen bij hun werkplaats. Vandaag bezoeken we de Warner Bros Studios in Burbank. Na een snelle douche en een ritje van een half uur staan we al op de parking voor het hoofdgebouw. Tussen de beelden van de Looney Tunes door gaan we naar de wachtzaal, waar we nog eventjes op ons gemakje kunnen zitten voor we op onze epic journey vertrekken. We krijgen het cijfer B mee van de guard aan de ingang. Dit wil zeggen dat wij bij de eersten zijn die zullen vertrekken.

Klokslag 9u gaan de deuren open en mogen we naar binnen. We krijgen eerst een kort introductiefilmpje te zien in een kleine cinemazaal, waarna we in onze groepen worden opgesplitst. We mogen aansluiten bij het groepje van Jebby, een superenthousiaste gids die ons meteen naar ons “golfkarretje” begeleidt. beter kan ik het niet omschrijven: een golfkarretje met plaats voor een 16-tal mensen. Jebby vertelt ons ook direct dat we de beste dag hebben uitgekozen om naar de Studios te gaan. Vandaag is het zondag en dan wordt er weinig gefilmd. Dat wil dus zeggen dat we bijna alle sets gaan kunnen bezoeken. Hoera voor ons!

We rijden de Warner Bros Studios binnen door een achterpoortje en geen officiële gate. Ergens spijtig, maar ergens ook niet, want het geeft ons wel de kans om een unieke poort te zien. Hier hangt namelijk de poort die jarenlang aan het huis van Jack Warner, één van de Warner Bros, gestaan heeft. We rijden op ons gemakje de Studios binnen en nu beseffen we pas dat we op de sets van heel wat films en series staan. Zelfs de eerste parking die we tegenkomen is al een filmset geweest. In het midden staat nog altijd een grote H geschilderd, omdat ze dit gebruikten als het landingsplatform van de helikopter in E.R. Maar het is tijd voor onze eerste officiële stop: Hennesy Street. Op het eerste zicht is dit niet veel speciaals, maar als Jebby zijn uitleg begint te doen, dan valt alles op zijn plaats. Spiderman, E.R., Pretty Little Liars, … Alles is hier zowat gefilmd. Hennesy Street is eigenlijk een kleine stad die volledig kan aangepast worden aan de noden van de regisseur. Je mag alles afbreken, verplaatsen, vervangen, schilderen, … op voorwaarde dat je nadien alles gewoon opnieuw opbouwt en achterlaat zoals je het gevonden hebt! We lopen nog even verder door Hennesy Street en Jebby wijst naar een kleine vitrine met wat Halloween-decoratie. “Hier hebben ze deze week een deel van het nieuwe seizoen van Pretty Little Liars opgenomen”. Very cool! Ook een klein steegje van de straat komt ons bekend voor. We zien direct een Spiderman voor ons die ondersteboven hangt om Mary Jane een kus te geven. Blijkbaar duurde die scene maar liefst 12u om op te nemen en heeft Tobey Maguire toen gezegd dat hij Spiderman was, en niet Aquaman, omdat hij de hele tijd water in zijn neus kreeg. Pretty funny wel!

We stappen opnieuw in onze glorified golf cart en rijden wat verder. We draaien de hoek om en komen aan in Rosewood. Een ander gezellig klein stadje waar we opnieuw weer heel wat filmlocaties ontdekken. Magalie wist bijvoorbeeld direct dat Pretty Little Liars en Gilmore Girls hier gefilmd zijn. Helaas voor Magalie was de gazebo van Gilmore Girls afwezig (ik zei het, je mag alles aanpassen naar wens). Echt jammer wel, want daar keek ze toch naar uit! Jebby vertelt ons dat vorige week hier een winterscene was gefilmd voor de Gilmore Girls revival. Raar, want alle bomen hebben hun bladeren nog. Maar Jebby zegt dat dat niet zo raar is. De takken hangen namelijk allemaal vast met spanbandjes. Een closer inspection bevestigt dat ook. Het is hier altijd warm, dus winterscenes worden het hele jaar door gefilmd, maar alles wordt dan aangepast. De bomen worden getrimd, de grond wordt bezaaid met kunstsneeuw, extra’s moeten winterkleren aandoen (zij liever dan wij, het is daar altijd rond de 30°C). Jebby rijdt wat verder en toont ons nog wat bezienswaardigheden. We passeren langs het huis van Fuller House, bijna een perfecte replica van de Painted Ladies in San Francisco. Nog iets verder passeren we het Court House uit Argo of de Senaat uit Hail Caesar. Als ze het je allemaal zeggen, dan komt het toch ons allemaal heel bekend voor. Niet veel verder passeren we aan een oud cinemagebouw dat bijvoorbeeld werd gebruikt om de aflevering van The Big Bang Theory te filmen waarbij Sheldon de filmrollen van Raiders Of The Lost Ark steelt. Je kan hier de hoek niet omlopen, of je wordt wel met een nieuwe filmlocatie of iets anders om de oren geslaan. Het feit dat Jebby ook blijkbaar alles weet, maakt de ervaring alleen maar indrukwekkender!

Jebby besluit dat het tijd is om eventjes te pauzeren, dus hij dropt ons in een klein museum. Beneden zijn heel wat zaken over de nieuwe Batmanfilm en Suicide Squad te vinden, maar boven staat een volledige tentoonstelling over Harry potter, mét werkende sorting hat! Ik moet jullie dus niet vertellen wat onze eerste missie was, zeker? Ik ging aanschuiven om gesort te worden, terwijl Magalie nog eventjes rondkeek. Als we er bijna zijn, komt Magalie erbij en is ze klaar om bij Gryffindor ingedeeld te worden. Of toch niet? De muggle die de hoed op haar hoofd zet kruist nog haar vingers voor Magalie, maar dan komt toch het onverbiddelelijke “Hufflepuff”. Die hoed moet zeker wel verkeerd zijn! Ik ga ook op het steoltje zitten en zonder veel twijfelen krijg ik dan wel Gryffindor te horen! Nu begin ik toch te denken dat de hoed misschien wel gelijk heeft! We hebben niet veel tijd, dus na onze sorting kijken Hufflepuff Magalie en ik nog eventjes rond naar alles in het museum en gaan dan terug naar Jebby. Hij wist ons nog een leuk weetje te vertellen. De hoed gebruikt de geluidsfragmenten uit de film, maar als je de films goed hebt gezien, dan weet je dat er nooit “Ravenclaw” wordt gezegd in de film. Dus, ooit stond hij eens op “hat duty” en kwam er een meisje volledig in Ravenclaw outfit die natuurlijk in Ravenclaw wilde ingedeeld worden. Hij heeft haar 9 keer laten proberen voor hij zei dat het onmogelijk was om ingedeeld te worden in House Ravenclaw. Very funny! Maar ocharme dat meisje!

Terwijl Jebby ons het verhaal vertelt, rijden we door naar de Property Department. Onder de baan stoppen we nog snel eventjes bij een tankstation waar iedereen kan komen tanken. Medewerkers met hun auto, golfkarretjes van de Studio Tour, maar evengoed de Bat Mobile. Iedereen passeert hier ooit wel eens als je werkt op de Warner Bros Studios, en dan kan je hier vanalles tegenkomen volgens Jebby. Net achter de hoek komen we dan aan bij de Property Department. Dit is eigenlijk een grote opslagplaats. En als ik zeg groot, dan bedoel ik ook echt groot! Beeld je in: een gebouw van drie voetbalvelden lang. Doe dat x 3 verdiepingen en een kelder, en dan kom je aan de Property Department. We wandelen binnen en het staat overal bezaaid met props, meubels, … Ook niet onlogisch, als je weet dat hier films uit alle tijdperken worden gedraaid. Als je bijvoorbeeld een telefoon nodig hebt uit 1945, dan staat die daar, maar ook eentje uit 1950, 1960, … En dat geldt voor alle props. Je vindt hier echt alles, van bustes van Romeinse Keizers, tot replica’s van The Oval Office uit het Witte Huis. Echt fenomenaal om dat te zien! We wandelen van het ene stukje filmgeschiedenis naar het andere. Terwijl we door de Property Department lopen, zien we ook het poppetje uit Annie zitten. Blijkbaar is er een practical joke van één van de acteurs (en sla mij dood, geen idee meer wie het was), die vaak binnenkomt en het poppetje op een andere plaats zet, gewoon om de werknemers de stuipen op het lijf te jagen!

We steken de straat over en wandelen binnen in een gebouw dat op het eerste zicht heel erg onbelangrijk lijkt te zijn. Maar niets is minder waar. Hier staan alle Bat Mobiles, de originele versies uit de film, tentoongesteld voor bezoekers zoals wij. Over filmgeschiedenis gesproken! We krijgen een tiental minuutjes om hier rond te lopen, wat veel te weinig lijkt, maar ja, we hebben nog zo veel te zien! We steken opnieuw de straat over en komen in een groot gebouw met heel wat kleinere filmsets. De eerste die we tegenkomen: die van Pretty Little Liars. Blijkbaar wordt er vandaag wel gefilmd voor Pretty little Liars, maar niet op deze sets. Jebby legt ons uit dat alle klaslokalen eigenlijk gewoon één set zijn die ze telkens ombouwen met kleine veranderingen: Zet het bord op een andere plaats, hang wat andere posters op en je maakt van een lokaal Engels direct een wetenschapslokaal. Na door nog wat andere sets gelopen te hebben, gaan we naar de voorlaatste stop van de tour.

We komen aan bij de studio van The Big Bang Theory. Jebby vertelt ons hoe een week van de cast er uit ziet. Ze krijgen eerst het script, lezen dat door en oefenen dat individueel. Daarna oefenen ze samen de tekst. Daarna oefenen ze enkele scenes op de set en uiteindelijk is er een filming day met publiek. En dat elke week opnieuw, voor elke week een nieuwe aflevering. De scenes die ze blijkbaar het meeste haten, zijn de scenes op de trap. Want als ze daar iets verkeerd doen, moeten ze telkens op en af de trap lopen, iets wat ze sowieso al veel moeten doen tijdens zo een scene. Spijtig genoeg konden we hier niet op de echt set, omdat het een live set is. maar konden we hem gelukkig wel bewonderen vanachter een glazen wand. Logisch ook, want hier moeten nog wel enkele seizoenen van The Big Bang Theory geschoten worden! We kregen trouwens ook nog mee dat enkele props in Sheldon en Leonard’s appartement door fans ingestuurd zijn; heel leuk dat ze die gebruiken! Als we buitengaan, vertelt Jebby ons nog een laatste leuk weetje. De ingang is net naast de elephant door. Elke stage heeft zo eentje en dat is om extra grote props binnen te krijgen. Van het hele gebouw (dat perfect geïsoleerd is voor geluid van buitenaf), is dat het enige zwakke punt. De afspraak is ook, dat als het lampje buiten brandt dat er opgenomen wordt, dat je dan stil bent als je binnenkomt. Als je die regel breekt, dan wordt je verwijderd van de Studios. James Dean had het ooit aan de stock gekregen met Jack Warner en James vond er dan ook niet beter op om met zijn motor aan de elephant door te gaan staan en hem eens goed te laten horen. Jack Warner kwam woedend buiten, want de opnames waren natuurlijk verpest. Jack Warner heeft op dat moment besloten om motors te verbannen uit de studio, waarop James zich een auto aanschafte, enkel en alleen om opnieuw aan de elephant door te gaan staan en hetzelfde te doen. Uiteindelijk werd James Dean zelf van de Studios verbannen.

De laatste stop is Stage 48. Dat is ook waar Jebby ons zal achterlaten om naar zijn volgende shift te vertrekken. Stage 48 is een soort van interactieve tentoonstelling, waar je tussen stukken filmgeschiedenis loopt (eigenlijk een beetje de samenvatting van onze dag). We doen eerst het museumgedeelte van de stage. Een klein half uurtje later staan we dan op de meest herkenbare set van de dag misschien. Central Perk uit Friends! En aangezien die set niet meer gebruikt wordt, mag je gewoon in de zetels gaan zitten en rondlopen op de volledige set. We vragen aan de opzichter om eens heuse fotoshoot, want er is niemand in de buurt die ons kan storen. Een keertje met een koffietas, een keertje zonder, een keertje achter de toog, … Het kan niet op! Als we iets verder gaan, dan kunnen we nog eens de illusies uittesten uit The Hobbit en Lord of the Rings, waar met de camerahoeken werd gespeeld om acteurs groter of kleiner te laten lijken. Het was dé kans voor Magalie om groter te zijn dan ik, maar ze zat aan de verkeerde kant van de tafel. Resultaat: Magalie was mini, ik was giant! Nog iets verder staan dan een hele resem green screens opgesteld, waar je fotoshoots kan doen of filmfragmenten naspelen uit enkele iconische films. Magalie lijkt eindelijk haar brief van Hogwarts gekregen te hebben, want niet veel later zit ze al op een Nimbus 2000. Ook de motor van Batman moest eraan geloven en we werden de ruimte ingeschoten met Gravity. Je kan natuurlijk al die foto’s kopen, maar al snel bleek dat wij geen batpeople zijn! Space engineers en wizards daarentegen, dat zijn we wel! We kopen de foto’s en lopen van daaruit direct de sound studio in. We krijgen te zien hoe de eerste 3 minuten van geluid in de film in elkaar gestoken zijn. Echt tof om te zien, zeker omdat het op één van de nieuwste systemen uit de hele studio wordt voorgetoond. Als laatste onderdeel van de tour mogen we nog eventjes een echte Oscar vasthouden. Oké, toegegeven, het was een Oscar uit 1954 ofzo, voor beste muziek, maar het was een Oscar! Hoeveel mensen kunnen dat zeggen, dat ze een echte Oscar hebben vast gehad? Wij dus zeker wel!

Als afsluiter van de Warner Bros Studios komen we nog terecht in de winkel. Het ligt hier vol leuke gadgets en we hebben echt moeite om iets uit te kiezen. Uiteindelijk neemt Magalie enkele zaken mee uit de Friends Section en besluiten we om alletwee een Bazinga-shirt mee te nemen. Voor mij echt als t-shirt bedoeld, voor Magalie eerder als slaapkleedje (vandaar dat het ook een maatje te groot werd gekocht). Ook voor onze teamie Tom nemen we eentje mee, gewoon omdat het cool is! Nog een laatste golfkarretje op en dan staan we plots weer aan de ingang/uitgang. Dat het zeker een aanrader is om de Studio Tour te doen, dat kan je misschien al afleiden uit de lengte van de blog post tot nu toe. Als we je daar dan nog bij vertellen dat de gidsen ook proberen om het zo persoonlijk mogelijk te maken (je mag zelf zeggen welke sets je wil zien), dan is elke ervaring ook helemaal anders! Dus, als je in de buurt bent, doe dan zeker eens de Warner Bros Studio Tour, want het is absoluut een aanrader! We zwaaien nog eens naar Warner & co en zetten dan koers naar ons hotel in Hollywood!

We komen aan in West Hollywood, bij het Best Western Plus hotel. We merken al direct dat we er goed aan gedaan hebben om voor een upgrade te gaan. De valet parkeerde de auto snel voor ons en we konden binnen gaan inchecken. Het was een supergezellige lobby, vol met memento’s van beroemdheden! Ook de mensen aan de receptie waren enorm behulpzaam en al snel kregen we onze kamer toegewezen. We zaten op het derde verdiep, met uitzicht richting Hollywood, maar wel weg van al het geluid! Perfect dus. Bij het buitenstappen van de kamer stonden we ook zo goed als direct aan het zwembad (gewoon met de lift naar beneden). Zouden we hier eindelijk eens tijd hebben om met ons voetjes omhoog te liggen en eventjes af te koelen met een frisse duik? We’ll see. We leggen de bagage op de kamer en eten snel iets voor we opnieuw vertrekken.

Volgende stop? Griffith Observatory. Want we hebben gehoord dat je daar een prachtig uitzicht hebt op het Hollywood sign. Dus, Beast wordt van stal gehaald en we gaan opnieuw de baan op. Volgens de gps is het maar 10 minuutjes rijden, maar volgens de omleidingen en “files” die we tegenkwamen werden dat er toch al snel het vierdubbele. Nu nog eventjes wachten op een parkeerplekje, want ik kan je zeggen, druk was het daar wel! Het Griffith Observatory ligt midden in Griffith Park, dat volledig aan de stad Los Angeles werd geschonken door… Griffith J. Griffith. Originele naam! Zijn idee was dat wetenschap voor iedereen moest zijn, dus in ruil voor zijn donatie, moest het observatorium op de heuvel in het park gratis toegankelijk zijn voor het volk. Dat is vandaag de dag nog altijd zo, hoewel je moet betalen om enkele tentoonstellingen te doen. Maar, je kan er dus gratis in en kan zo naar het dak lopen, waar je uitzicht hebt over L.A., maar ook op het Hollywood Sign. Het staat precies iets verder dan gedacht, dus de iconische locatie van waar de mooiste foto’s van het sign worden getrokken, die moeten we nog vinden. Maar, we hebben het nu toch al gezien, dat is ook al iets. We lopen nog eventjes rond en gaan nog snel de telescoop bekijken. In het terugkeren richting ons hotel stoppen we nog snel eventjes in de winkel. Daarna mag Beast eventjes bekomen en gaan we de sterren achterna.

Met de sterren achterna weten jullie waarschijnlijk niet veel meer, maar als ik zeg dat we net achter de hoek van thé Walk of Fame zitten met ons hotel, dan wordt het al iets duidelijker. Ons hotel ligt echt aan het begin van de 2,1km lange straat met de wereldberoemde sterren. Met zo’n 2600 sterren aanwezig moeten we jullie niet zeggen dat je meer naar de grond kijkt dan naar iets anders al je hier over loopt? Misschien maar best, want het eerste gedeelte is eigenlijk een beetje een achterbuurtje met wat louche uitziende figuren. De plaatsing van de sterren daar kunnen we ook kop noch staart aan krijgen. Soms kom je niemand tegen die je kent om daar dan plots bijvoorbeeld Mark Harmon (van NCIS) te zien tussen liggen. Of loop je iets verder en zie je plots Neil Patrick Harris op de meest onverwachte plek (de ster, not the person). Af en toe kijken we toch eens op van de sterrenvloer en gaan we hier en daar een winkeltje binnen om wat souvenirs te kopen. Als we dan terug buiten komen, dan lopen we gewoon terug op zoek naar artiesten die we kennen. Must finds: Walt Disney (duh), Jim Parsons, Mark Harmon, (die hadden we al heel snel: score!)… Daarnaast kwamen we ook nog namen zoals Jimi Hendrix, George Takei, Leonard Nimoy, Harrison Ford en een heleboel anderen tegen. Als we ongeveer op 3 kwart van onze wandeling in de heen-richting zitten, worden we plots aangesproken door een straatverkoper (leurder gelijk we in Assenede zeggen). Hij biedt ons een autotour door Hollywood aan voor amper $20 in plaats van $60. Blijkbaar moest de auto nog gevuld worden en waren wij de perfecte opvulling (ik neem het hen niet kwalijk, wij zien er dan ook zo sympathiek uit).

Met andere woorden, wij waren direct verkocht! We begonnen aan de tour met onze gids Tina en nog zo’n 8 anderen. De auto was eigenlijk een busje waar het dak van verwijderd was, zodat je kon cruisen door Hollywood en alles goed kon zien. We maken een klein ritje door Mulholland Drive (bekend van de vele achtervolgingsscénes in films) en stoppen aan een andere lookout voor het Hollywood Sign. Dit is al een beter zicht dan bij Griffith Observatory, maar het is nog niet wat we zoeken. We hebben zo een beetje het gevoel dat we nog eens zullen moeten terugkeren naar Hollywood en wat meer tijd zullen moeten inplannen om hier te zijn, als we alles willen doen wat op onze planning staat (maar we hebben het al gezegd, das een beetje de samenvatting van heel onze reis). Na de kleine pitstop bij de lookout cruisen we verder door Mulholland drive, waar je af en toe echt een prachtig uitzicht hebt over Hollywood. We rijden ondertussen richting The Summit. Als je denkt aan alle topacteurs: they live there! The Summit is afgesloten voor het publiek, maar de ingang alleen al is leuk om eens voorbij te rijden. Pluspunt: van aan de ingang heb je zicht op de villa van Leonardo Dicaprio (die trouwens thuis was een een pool party aan het houden was, zo bleek). Na een beetje stalker te zijn geweest, rijden we verder richting Beverly Hills om misschien wel het meest tot de verbeelding sprekende huis te passeren. The Playboy Mansion is een villa die toch wel bijna iedereen kent. Spijtig dat je bijna niks kan zien van op straat, maar we begrijpen het wel: alle villa’s zijn hier zo wat afgeschermd. Met al die pottenkijkers moet je iets doen! We rijden uiteindelijk richting Rodeo Drive (weet je nog, die superdure winkelstraat?) om dan via Sunset Boulevard terug te keren naar ons startpunt. Tina vraagt op het einde nog een fooi tussen de $10 en $30 en daar hadden we ons eerlijk gezegd niet aan verwacht. maar aangezien zij geen loon krijgt en moet teren op haar tips, geven we dan toch maar iets. Ze heeft het uiteindelijk niet slecht gedaan! Maar hou er rekening mee dat als je zo een tour aangeboden krijgt, er sowieso nog extra kosten bij komen.

Na onze rit is het zonnetje ondertussen al redelijk goed gezakt en komen we op een Walk of Fame terecht die al wat meer leeft dan deze middag. We zijn dan ook beland aan het drukste stukje: Het Chinese Theatre. Daar staan van heel wat filmsterren handafdrukken op de grond. Wij hadden gehoord dat ook Harry, Ron en Hermione hier ergens waren, dus we moesten wel eventjes op zoek. Niet veel later bleek dat Magalie zowel Harry als Hermione zou kunnen zijn, afgaande op de handgrootte (en aangezien ze meer weg heeft van Hermione, gaan we daar maar voor). Nog eventjes wat andere handafdrukken bekijken en dan lopen we weer verder. Magalie ziet iets verder iemand staan met wat slangen en je mag die (voor een prijsje van $5) over uw schouder leggen om een foto mee te nemen. Aan Magalie moet je dat geen twee keer zeggen. Zij staat al snel met een slang over haar schouders (die er trouwens bijna was afgevallen) en is klaar voor een heuse fotoshoot. Ik ga daarentegen passen. Voor mij hoeft dat precies niet. We wandelen eventjes verder en dan komen we eindelijk bij de persoon die we al de hele avond zoeken. Walt Disney! Een knieval, wat foto’s en nog wat meer poses later en we zijn blij dat we nu iedereen hebben gevonden die we écht wilden zien. We wandelen nog een stukje verder en zijn dan klaar om aan de weg terug te beginnen.

Als je denkt dat die 2,1km in één richting gaat, dan ben je wel verkeerd. Als je het straat oversteekt, dan heb je gewoon nog eens evenveel sterren, maar van andere mensen. We lopen dus weer met onze kopjes naar beneden, kijkend naar alle sterren die voor ons liggen. Gelukkig letten we goed genoeg op om te merken dat er een Disney Store was (de ster van Mickey Mouse voor de deur was misschien ook een giveaway). Zoals we wel al meer gedaan hebben deze trip springen we dus nog eens binnen en wandelen we eventjes rond tussen de magie van Disney. Uiteindelijk gaan we verder en besluiten we (het is ondertussen al 10u ’s avonds) dat het misschien toch eens tijd is om iets te eten. We zoeken wat rond, maar veel is er niet meer te vinden, behalve dan een McDonald’s. We hebben het een hele trip volgehouden om niet naar McDonald’s te gaan, maar nu net voor het einde moeten we toch zwichten bij gebrek aan iets anders. We eten op ons gemakje onze McMenu op en zetten de laatste lijn richting ons hotel in. Op het einde is het alweer een beetje een louche buurt (maar dat hadden we deze middag ook al gemerkt), maar uiteindelijk komen we bij ons hotel aan en kunnen we nog eventjes relaxen. To swimming pool or not to swimming pool, that is the question. Uiteindelijk beslissen we dat het beter is om in ons bedje te kruipen, want morgen is het écht zo ver: dan gaan we onze brief afhalen en mogen we naar Hogwarts!! To be continued!

 

Geschreven door Michiel

Er zijn nog geen reacties.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.