Moose

Geschreven door Michiel op 4 juli 2018

Om kwart na zeven gaat de wekker alweer af, na een korte nacht. Maar dat stoort blijkbaar niemand, want iedereen heeft goed geslapen in de zalige bedden van het Hyatt (dank je wel LUXE COLLECTION voor de upgrade). We pakken de laatste zaken in, nemen een snelle douche en zijn dan klaar om onze kamer vaarwel te zeggen. Dag dag, Hyatt. Dag dag, Vancouver!

Met onze valiezen aan de hand trekken we een laatste keer West Georgia Street in. Veel toeristischer dan dit zullen we er niet uitzien deze reis denk ik, zo met onze valiezen door downtown Vancouver tjollen. Niet dat we er ons veel van aantrekken, we zijn ook gewoon toeristen! We kopen onze ticketjes voor de Canada Line met de skytrain en zetten al snel koers richting de luchthaven.

Een half uur later, en perfect op tijd, komen we aan op de luchthaven. Nu enkel nog Alamo zoeken en onze auto ophalen. Of, dat denken we. Als we de skytrain willen verlaten, krijgen we de melding dat we te weinig hebben betaald. Blijkbaar hebben we tickets gekocht voor één zone, terwijl we naar de luchthaven twee zones hebben gereisd. Maar, door onze tickets een upgrade te geven, mogen we dan toch weg (gelukkig).

We gaan naar beneden en wachten aan de complimentary shuttle richting de autoverhuurbedrijven. Na een 10-tal minuutjes komt de bus toe. Als we opstappen, vragen we nog eens voor de zekerheid of de bus wel degelijk naar Alamo rijdt. Niet dus! Gelukkig zijn we al zo getraind om dat te vragen. Blijkt dat Alamo gewoon op het einde van de parking is gevestigd.

Niet veel later staan we dus aan de balie van Alamo. Magalie geeft haar rijbewijs af, samen met de credit card, en de auto is al geregeld. Nu moeten we enkel nog beslissen of we een extra verzekering nemen om alle schade af te lossen of niet. Als we nu 95 CAD extra betalen, dan hebben we sowieso nooit kosten bij schade. Als we dat niet doen, dan zijn de eerste 500 CAD voor ons. Na overleg met Tom besluiten we om de extra schadeverzekering te nemen en zo dus vrijgesteld te worden van alle kosten als we iets tegenkomen. IN een land met zoveel elanden, beren en rotsverschuivingen lijkt ons dat geen slecht plan. Als uiteindelijk ook Tom en ikzelf als chauffeur geregistreerd zijn, kunnen we de auto ophalen op de parking.

Daar staat hij dan, op plaatsje 14… Moose! Ja, we hebben opnieuw een naam gevonden voor ons stalen ros (of eland in dit geval). Na Beast en Caballo is het nu de beurt aan Moose om ons op de juiste locatie te brengen. Moose is een volwassen eland met een effen grijze vacht. Vooraan op Moose zien we Nissan staan, dus we vermoeden dat hij geïmporteerd werd uit Japan. Voor ons is en blijft Moose toch een echte Canadese eland, wat het merk ons ook mag proberen wijsmaken.

In ieder geval, genoeg gezeverd; Moose is dus een middelgrote jeep met voldoende ruimte voor ons allemaal. Enkel de koffer valt een beetje tegen. We hadden gehoopt dat de hard cases van Magalie en mezelf in de koffer zouden passen en dat de zachte tas van Tom dan achter de passagiers zou kunnen gestoken worden. Helaas, dat is niet het geval. De koffers van Magalie en Tom passen perfect achteraan, met de handbagage bij, terwijl mijn tas dan maar als passagier op de achterbank staat. Maar, zo krijgen we alles in de auto zonder een upgrade van 200 CAD te moeten nemen.

Als we volledig gepakt en gezakt zijn, is het tijd om Moose de eerste keer de baan op te sturen. Magalie neemt, zoals de traditie het voorschrijft, als eerste plaats achter het stuur. Ik denk dat we jullie niet moeten zeggen dat Moose toch een ferm beest is, als ik jullie vertel dat Magalie haar best moet doen om aan de pedalen te kunnen. Nu, uiteindelijk raakt ze het snel gewoon eens Moose is losgelaten in het verkeer. Onze eerste bestemming: Tsawassen!

Tsawasda voor een beest, vragen jullie je misschien af? Wel, Tsawassen is de plaats waar de boot richting Vancouver Island aanmeert en dus ook de plaats waar wij de ferry moeten nemen! We hebben via TUI onze ferry’s geregeld, dus al wat we moeten doen is daar geraken. Magalie en Moose brengen ons al snel op het schiereiland waar de boot ligt. We checken in en mogen dan in de rij aanschuiven om te boarden op de boot.

We krijgen te horen dat we een kleine drie kwartier zullen moeten wachten. Tijd dus om een wandelingetje te maken naar het winkelcentrum op de pier. Tom blijft aan het parkje bij de auto terwijl wij om drank (en spijs) gaan. We slaan wat Fresca in, samen met de vruchten in chocolade. Ikzelf neem nog wat beef jerky mee, want ja, dat kan je enkel aan deze kant van de oceaan krijgen en laat ik daar nu net een grote fan van zijn! Als we terug bij Tom komen, zit hij nog altijd braaf te wachten op het bankje (en dat zonder leiband, chapeau). We babbelen de tijd weg en voor we het goed en wel beseffen, zitten we al aan boord van de Coastal Celebration, onze Ferry voor vandaag!

De tocht naar Schwartz Bay is anderhalf uur lang, dus we hebben genoeg tijd om te genieten van het uitzicht. We gaan op het Sun Deck zitten, helemaal bovenaan de boot. Met het zonnetje er lichtjes door is dit ideaal om over het water naar de prachtige landschappen te kijken. Voor Magalie is het ook perfect om te zitten, want zolang ze de horizon in de gaten kan houden, wordt ze normaal niet ongemakkelijk op de boot. Er is wel één kleine downside aan het Sun Deck… Ken je de foto van Marilyn Monroe, waar ze haar rok zo naar beneden moet houden? Wel, Magalie weet nu exact hoe die pose tot stand is gekomen, met haar kleedje en de wind hier boven op het schip. Maar, net zoals Marilyn Monroe er fotogeniek uitkwam, is dat voor Magalie ook het geval. Geen probleem dus!

Skip forward to anderhalf uur later. We zijn op een kleine tien minuutjes voor aanmeren als we nog steeds over het water zitten te staren. Tom begint ineens met zijn arm te zwaaien en te wijzen naar het water, terwijl er niet meer dan een “euh” uitkomt. We draaien onze hoofden in de richting die Tom aanwijst en zien net een Orka boven het water komen. Wat. Een. Geluk! We zijn nog niet gaan whale watchen en kunnen al één van onze must-see animals van de lijst schrappen. Check!

Na de prachtige boottocht en de aangename verrassing op het einde, is het dan nu tijd Vancouver Island te gaan verkennen. Onze eerste stop: Victoria, de hoofdstad van Brits Columbia. Na een grote 20 minuten met de auto staan we al aan ons motel voor de komende twee dagen. We zijn iets te vroeg, maar dat is overduidelijk geen probleem voor de uitbater, die trouwens een enorm goedlachse kerel is! Beter nog, hij geeft ons zelfs 25 CAD korting per persoon. Gesproken van een goede service! Dus, Metro Inn, in Victoria, daar moeten jullie zijn! Of toch, als je van een wandelingetje houdt, want het ligt wel zo’n 20 minuutjes wandelen van het stadscentrum.

Dat is ook net wat wij gaan doen eens we gesettled zijn: wandelen naar het stadscentrum. Onderweg komen we heel wat breweries tegen en wandelen we ook eens door Chinatown. We blijven Government Street volgen tot we in het toeristische deel van Victoria komen. De eerste missie daar is om iets te zoeken om te eten. Het is ondertussen al iets na 3 en we hebben onze eerste maaltijd van de dag nog steeds niet gehad. Gelukkig zitten we in het toeristische deel, zoals ik zei, en is er aan eetgelegenheden geen gebrek! We kiezen uiteindelijk voor de Bard and Banker, waar er naast eten ook nog eens live entertainment is. We doen ons vooral tegoed aan het eten, voor Tom en Magalie zijn dat slaatjes, voor mij is dat een portie fis hand chips.

Na het eten trekken we verder richting “the action”, het centrum van Victoria dus. Onderweg passeren we nog een escape game, maar voorlopig willen we eerst meer van Victoria zien voor we er willen ontsnappen. We lopen langs de kade, waar op dit moment de laatste momenten van de markt doorgaan. Dat heb je natuurlijk als je later op de dag toekomt, dan gaan sommige zaken al wat vroeger dicht. We laten het niet aan ons hart komen en beginnen met onze verkenning van de stad. Eerste bestemming: Fisherman’s Wharf. We slenteren langs de kade, waar de plezierbootjes en opstijgende watervliegtuigjes ons af en toe eens doen stoppen. Ook in Laurel Point Park kunnen we ons goesting vinden. De bankjes zijn hebben allemaal een “in memory of”-plaatje hangen, iets wat volgens ons een mooi gebaar is. België kan er nog iets van leren, maar dat geldt wel voor meer zaken.

Na een wandeling van een groot half uur komen we aan de rand van Fisherman’s Wharf. We kunnen van hier eigenlijk alles zien wat we moeten zien. De woonbootjes, in vele verschillende kleuren, dobberen op het water. Stel je voor dat je hier woont. Fantastisch toch? Hoewel, die vliegtuigjes die om de 5 minuten opstijgen zijn ook niet je dat. Veel meer dan de huisjes is hier niet te zien, dus we wandelen langs een andere weg terug naar het centrum. Daar zien we het gouvernementsgebouw, dat we morgen zullen bezoeken. Het is een enorm indrukwekkend gebouw, waar er elke dag gratis rondleidingen worden gegeven. Maar dat is voor morgen.

Ondertussen is het al iets later, dus we besluiten om eens rond het gebouw te lopen tot aan Beacon Hill Park, dat we ook morgen zullen bezoeken. Daar is een grote vlag boven op een heuvel te vinden, terwijl je zicht hebt op Amerika. Maar opnieuw, dat is voor morgen! We wandelen nog iets verder, en komen “The old spaghetti factory” tegen. Aangezien we zo laat gegeten hebben, kan je het al raden zeker? Voor morgen, ja! Datzelfde geldt ook nog voor het Royal British Columbia Museum, dat op onze linkerkant ligt. Morgen zal dus een drukke dag zijn!

Voor vandaag hebben we niet veel meer gepland, eten zit er ook al niet in, dus dan moeten we maar in de drank vliegen zeker? We lopen een zijstraatje in en vinden daar The Keg. Today’s special is Piña Colada. Dat kunnen we dus niet aan ons laten voorbijgaan. We bestellen er elk eentje en bestellen ook een portie nachos om te delen. Veel heb je niet nodig in het leven om te genieten hoor: vrienden en nachos zijn genoeg! Daar is deze avond het levende bewijs van!

Na de geslaagde passage in de pub is het dan tijd om terug naar het motel te gaan. We hebben namelijk nog eens missie voor vandaag: Magalie wil al lang Game of Thrones kijken en zowel Tom als ik vinden het hoog tijd dat ze begint te kijken (plus, tegen de tijd dat alle afleveringen de revue gepasseerd zijn, is het nieuwe seizoen er misschien al). We wandelen dus terug langs Chinatown en de breweries om in ons hotel de geschiedenis van Westeros eens op te frissen.

Een uurtje later blijkt dat we allemaal wel een stukje hebben gemist. Magalie heeft vooral de laatste 30 minuten gemist. Wat ze wel zag vond ze goed, dus we gaan zeker de serie vervolgen, maar we moeten haar vooral toch enkele zaken uitleggen die gebeurd zijn, zodat ze op zijn minst mee is met het verhaal. Nu, het is misschien om tijd om onze bedjes op te zoeken, aangezien we allemaal precies toch wat moe zijn na onze korte nacht van gisteren.

Liefs,

Magalie, Tom en Michiel

Geschreven door Michiel

Er zijn nog geen reacties.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.