Eindelijk een nieuwe update! Woensdag gingen we op daguistap naar Xalapa, een grote studentenstad op 2 uur van Misantla. We gingen met de bus.Hier is het zo dat je de kaartjes de dag op voorhand ook kan kopen, en iedereen krijgt plaatsen toegewezen. Wij hadden plaatsen 5 en 6, ideaal dus. Maar helaas, ons raampje stond open en we kregen het niet dicht… Na een uur te zitten bibberen in de koude lucht (bergen!) wisselden we van plaats. Michiel probeerde nog eens of hij het raampje toch niet dichtkreeg, en jullie raden het al: het schoof doodleuk dicht met de minste moeite. Bah, daar had ik dus eerst een uur voor in de kou gezeten! Nuja, het was in ieder geval opgelost. Het is hier een bergachtige omgeving, dus de haarspeldbochten waren niet van de poes :). Maar o wat een prachtig landschap! Veracruz wordt gezien als de bloemenstaat en je merkt echt dat het de groene long van Mexico is!

O jee, éindelijk hebben we weer tijd gevonden om eens een update te schrijven!

Zondag 22 juli gingen we normaalgezien met Arturo, Ivette en Johan naar de watervallen voorbij La Capilla, maar die plannen zijn veranderd toen het te veel regende aan de watervallen, wat ervoor zorgde dat we nooit veilig zouden kunnen teruggeraken naar Misantla. Arturo stelde voor om naar Yecuatla te gaan; een stukje rivier waar er verschillende watervalletjes zijn en waar er ook kan gedoken worden van de rotsen. Voor elk wat wils, dus! We kwamen rond de middag aan op een betoverend mooi plekje. Bovendien was het enorm afgelegen; maar één toegangsweg en maar 2 andere families ter plekke. Het water was redelijk fris, maar met behulp van Arturo’s instructies waagden we toch een duikje. Er was ook een natuurlijk gijbaan van de rotsen en Arturo vroeg of we ze eens wilden proberen. Natuurlijk! Dus we klommen er naartoe. En ik moet eerlijk zijn, als Arturo mij niet had vastgehouden toen we de rivier moesten oversteken, ik lag veel sneller beneden dan de planning was :o! Michiel zag mijn gesukkel en besloot dan maar om een stukje hoger te klimmen en langs een makkelijker padje over te steken… De afdaling was hee leuk, en we hadden aan Ivette gevraagd om foto’s te trekken, dus die kunnen jullie bekijken in ons fotoalbum. Jammer genoeg was het plezier van korte duur toen Michiel zo’n 5-tal minuutjes later iets in de rugzak wou gaan stelen en zag dat hij gestolen was. We weten nog steeds niet hoe de dief erin geslaagd is om ongemerkt 2 rugzakken (want ook die van Arturo is gestolen) en één klein zakje (zo eentje in ’t stof, waar een fles water inzat) kon meenemen op 5 minuten tijd zonder dat iemand hem gezien heeft. Natuurlijk waren we geschrokken! En kwaad, sommige al iets publieker dan anderen :)…